Diverse partijen werken inmiddels aan commerciële fabrieken. Daaronder diverse MKB-bedrijven die we kennen uit de Pyrolyse Proeftuin Zuid-Nederland, zoals Waste4Me, Teknow Systems en Nettenergy. Maar ook een chemiereuzen als Shell, SABIC, Dow en BASF zijn al concreet aan de slag met het vervangen van een deel van aardolie als grondstof voor hun naftakrakers door pyrolyse-olie die wordt gemaakt uit afvalplastics en/of biomassa.
Daarbij gaat het ineens om écht grote hoeveelheden: zo’n 12 miljoen ton olie per jaar in Nederland alleen. Waarom dat zo lang duurt? Volgens Arnold Stokking, directeur van BrightSite en kartrekker van EN Zuid is dat niet alleen een kwestie van concurrentie met een zeer efficiënte olie- en gasindustrie, maar ook met de noodzaak om nieuwe waardeketens te vormen, met zeer grote investeringen, de noodzaak om bestaande installaties af te schrijven en onzekerheid over het overheidsbeleid.
Een overheid die wel de mond heeft over klimaatdoelstellingen maar tegelijk achteroverleunt in plaats van echte grootschalige vergroening te stimuleren, zou wel eens de boot kunnen missen, denkt Stokking. En er staat veel op spel; als de proceschemie naar het buitenland verdwijnt, gaan alleen al in Zuid-Nederland zo’n 100.000 banen verloren.
Lees het volledige artikel in Agro&Chemie
Beeld: Port of Moerdijk
