“Ik was civiel aannemer toen ik in 2009 op een bijeenkomst kennis maakte met de plastic soep in onze oceanen”, vertelt hij. “Ik schrok me wezenloos en besloot dat ik er wat aan wilde doen. Vanaf dat moment begon ik me te verdiepen in biobased en biologisch afbreekbare plastics. Sinds 2013 houd ik me daar 100% mee bezig.”
Landbouwreststromen
Natural Plastics ontwerpt, produceert en vermarkt nu biobased producten voor de groene buitenruimtes, op basis van reststromen uit de land- en tuinbouw. Denk aan zetmelen en suikers uit aardappelen en maïs. Het assortiment omvat bijvoorbeeld lichtmastbeschermingen en oeverbeschoeiingen met gras die na verloop van tijd volledig ‘oplossen’ in de natuur. Een biobased afbreekbare boomverankering die ondergronds wordt vastgezet aan een boomkluit en daar vergaat, terwijl de boom steeds sterker wordt en geen ondersteuning meer nodig heeft. Maar ook verkeers- en informatieborden met een negatieve CO2-footprint op basis van suikerriet. En 100% biobased hars waarmee onkruidgroei in de voegen tussen straatverhardingen kan worden voorkomen.
Met die laatste vinding wonnen Natural Plastics en bedrijfspartner Impershield in 2020 de Natural Fibertastic Award. “De hars vermengt zich met straatzand en zo ontstaat een laag waar de eerste tien jaar zeker geen onkruid meer doorheen groeit”, legt Van Vuuren uit. “We hebben inmiddels ook een deklaag ontwikkeld voor betontegels, zodat die vijftien tot dertig jaar langer meegaan.”
Besef van urgentie
Je zou denken dat de markt daar anno 2022 al rijp voor is, bijna tien jaar na de oprichting van Natural Plastics. Ondanks alle aandacht voor klimaatopwarming, duurzaamheid, circulariteit en plasticafval, ontbreekt echter nog steeds het besef van urgentie bij sommige partijen. “Met name bij lagere overheden”, constateert Bert van Vuuren. “Gemeenten kampen bijvoorbeeld met een personeelstekort en hebben totaal geen tijd meer voor acquisitiegesprekken. Daardoor weten ze niet eens dat het anders kan en gaan ze gewoon door met wat ze altijd al deden: fossiele materialen in de grond stoppen. Datzelfde geldt trouwens voor veel groenbedrijven: die willen zo lang mogelijk behouden wat ze kennen, ook al is dat minder duurzaam.”
Het is steeds weer dezelfde barrière: onder druk kiezen mensen de bekende weg. “Het probleem is dat de grootschalige inkoop van de meeste producten bij de overheid de verantwoordelijkheid is van specifieke afdelingen. Daar zie je vaak dat één persoon die niet meewerkt, bijvoorbeeld een afdelingshoofd, de hele verandering kan tegenhouden. Informatie delen over technologische innovaties is niet genoeg. Sociale innovatie is nodig. We moeten bij de mensen tussen de oren zien te krijgen dat gedragsverandering noodzakelijk is. Pas dan kun je echt stappen maken.”
En dat is niet makkelijk; weerstand tegen verandering zit nu eenmaal in het menselijk DNA en het verzet ertegen is vaak onbewust. Ook als de verandering een verbetering is. “Mensen zijn geneigd te ontkennen dat het anders kan, vertragen de verandering en focussen op details die afleiden van het grotere plaatje. Misschien zou het van Rijkswege wel verplicht moeten worden om biobased producten in te kopen. Want we moeten door. Voor overheden of bedrijven die wel naar biobased producten willen, is het goed dat er een totaaloverzicht van die producten is te vinden, zoals de Nationale Inkoopdatabase Biobased Producten. En voor ondernemers die biobased producten maken, is het in ieder geval belangrijk om in die database te staan.”
Kijk voor meer informatie op de website van de Nationale Inkoopdatabase Biobased Producten.
