De onderzoekers gebruikten een gelmatrix, bestaande uit een polymeer gemaakt van aminopropylmethacrylamide (APMA) en glucose, het enzym glucose-oxidase en chloroplasten uit spinaziebladeren. Chloroplasten katalyseren de reactie van koolstofdioxide op glucose. Normaal is de werking buiten de plant beperkt, maar de onderzoekers ontwikkelden methoden om de katalytische levensduur van geëxtraheerde chloroplasten aanzienlijk te vergroten.
Hoogleraar Chemical Engineering Michael Strano publiceerde hierover samen met postdoc Seon-Yeong Kwak en acht anderen aan het MIT en de Universiteit van California een artikel over deze vinding in het tijdschrift Advanced Materials.
Stollende panelen
Commerciële toepassingen, zoals zelfherstellende coatings en materialen die (haar)scheurtjes herstellen, zouden al op korte termijn realiseerbaar zijn.
Hoewel er al diverse zelfherstellende bouwmaterialen op de markt zijn, hebben die allemaal externe activatie nodig, zoals verhitting, UV-licht, druk of een chemische behandeling. De nieuwe materialen waar Strano et al. aan werken, zetten broeikasgas door de inwerking van zonlicht continu om in koolstof.
Volgens de onderzoekers kunnen van het materiaal bijvoorbeeld ook lichtgewicht matrices worden gemaakt, die naar de bouwplaats worden verzonden, waar ze door de blootstelling aan lucht en zonlicht stollen tot stevige bouwpanelen. Dat zou een forse besparing opleveren op de energie en de kosten van transport.
