Bij de bank blijken boeren met innovatieplannen vaak het deksel op de neus te krijgen, -niet omdat hun plannen slecht zijn, maar omdat kredietbeoordelaars niet in staat zijn om buiten de lijntjes van traditionele landbouw te denken. ‘Bij wie daarvan afwijkt, gaat een rood lampje branden.’
Zo komt een melkveehouder aan het woord die met een vernuftig businessplan € 1,70 per liter melk kan vangen door rechtstreeks aan de consument te verkopen. De bank kijkt daar nauwelijks naar en gaat in zijn financiering uit van een standaardmelkprijs van 40 cent per liter die de coöperatie betaalt.
Opvallend is dat accountmanagers van de bank, die hun klanten kennen en weten wat er wel en niet realistisch is, vaak wel begrip tonen. “Maar”, zeggen ze erbij: “Ik krijg dit nooit langs de kredietbeoordelaars. Die kijken niet naar visie, alleen naar cijfers.”
Snotneuzen met laptops
Boeren die geld willen lenen, stappen meestal naar de Rabobank, al meer dan honderd jaar de loyale financier van de landbouw in Nederland. Dat is veranderd toen ‘snotneuzen’ met laptops hun intrede deden en beslissingen baseerden op winstalgoritmes. Resultaat: de computer zegt: ‘nee’.
Het is illustratief voor het conservatisme dat bij banken overheerst, reageert Bert Scholtens, hoogleraar duurzaam bankieren en financieren van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG). Cees Veerman, oud-minister van Landbouw, constateert dat alle lokale kennis van de vroegere Rabobanken weg is. “Het is een bank geworden als alle andere.”
Een deel van de boeren die in De Volkskrant aan het woord komen, kon uiteindelijk wel elders terecht voor financiering, zoals bij de ING, de Triodos Bank of particuliere investeerders. De Rabobank laat weten niet in te gaan op individuele gevallen.
Lees het volledige verhaal op de website van De Volkskrant.
Beeld: Diane Kuhl/Shutterstock
