Dergelijke terechte vragen pareer ik vaak met:
Hadden we 30 jaar geleden ooit kunnen vermoeden dat we nu op forse schaal elektriciteit uit biomassa produceren? Het antwoord is volmondig nee. Sterker nog, feitelijk zijn we al vele stappen verder. Innovatie ligt dus dichterbij dan we denken!
Al enige jaren zijn we met meerdere mensen van Arvalis op diverse vlakken actief binnen de ontwikkelingen rond de ontluikende biobased economy. Langzaam maar zeker lijken er concrete businesscases in zicht te komen en zijn er daadwerkelijk voorbeelden van show-cases of zelfs al eerste echte initiatieven die ons de potenties inzichtelijk maken. Juist in de afgelopen maanden zijn we getrakteerd op meerdere van deze berichten. Een korte opsomming: DSM opent een grote fabriek voor de omzetting van stro naar bioethanol in Noord-Amerika, de eerste mobiele algenraffinage ter wereld wordt daadwerkelijk ingezet in Nederland, en een mobiele grasraffinage-unit is gedemonstreerd in de Peel.
Maar…… wat brengt het de primaire sector?
Grasraffinage kan daadwerkelijk doorontwikkeld worden tot een proces om kwalitatief en op kostprijs concurrerende hoogwaardige eiwitten uit gras te produceren om deze vervolgens in te zetten als duurzaam, regionaal alternatief voor import-soja. Ook de algenraffinage zal zijn weerslag krijgen op de primaire sector. Zowel de eindproducten (o.a. ook weer hoogwaardige eiwitten) als ook eventuele innovatieve algenconcepten (inmiddels wordt geproduceerd met algenproductie op basis van stallucht) bieden concrete toekomstkansen voor de primaire sectoren. Tenslotte wordt de roep voor hoogwaardige inhoudsstoffen uit planten steeds groter uit o.a. de farmaceutische en cosmetische industrie. Gecombineerd met de noodzaak om tot nieuwe verdienmodellen en hoge toegevoegde waarde te komen voor met name de glastuinbouw (onder andere ingegeven door de Russische boycot) kan het niet anders dan dat dergelijke ontwikkelingen tot echte kansen gaan leiden.
En die grote DSM-fabriek dan? Waarom daar wel en hier niet?
Deze specifieke fabriek heeft men aldaar kunnen realiseren vanwege een combinatie van schaalgrootte (en dus beschikbaarheid van biomassa) met de zogenaamde level-playing – field (lees: beschikbare subsidie) die in Amerika interessanter is dan in Europa. Juist hier moeten we daarom nog slimmere technieken ontwikkelen die toepasbaar zijn binnen Europese schaalgroottes, met Europese coöperaties en gericht op wellicht nog hoogwaardigere producten. Op dat moment kan zelfs in ons land een situatie ontstaan dat multinationals gaan samenwerken met de primaire sector om met een innovatieve technologie een hoogwaardig product te produceren uit reststromen.
