Het kan echter ook leiden tot maatschappelijk ongewenste subsidiesystemen en regelgeving. Zo beïnvloedt de subsidiëring van biomassa voor energiedoeleinden de toegang tot biomassa op een negatieve wijze en dat is schadelijk voor de overgang naar de biobased economy. Weliswaar kan onbruikbaar vezelmateriaal door inzet van nieuwe enzymatische processen voor energiedoeleinden worden benut. Doch dat is een uitzondering. Het belangrijkste is de omslag naar een bedrijvigheid die optimaal gebruik maakt van biologische systemen en processen en daarmee de afhankelijkheid van fossiele uitgangsmaterialen reduceert. Uiteindelijk levert dat winwinwinsituaties. Nieuwe economische bedrijvigheid met perspectief, goede effecten voor het milieu door minder vervuiling en verspilling en vermindering van broeikasgasemissie, nieuwe hoogwaardige materialen en tenslotte een veel sociaal acceptabelere productiewijze.
Daar willen velen aan bijdragen en het is daarom bevreemdend dat een pleidooi van de KNAW in een visiedocument over bijstook van hout en het beleid op gebied van biofuels, dat juist op zo’n beleid van bedrijfsleven, wetenschap en overheid is gericht, werd afgedaan als kleuterschoolniveau en onwetenschappelijk en dat niet werd geschroomd om de auteurs van de KNAW-visie persoonlijk aan te vallen en ieder wetenschappelijk discours te vermijden.
Dat is des te bevreemdender nu gebleken is dat zeer velen uit bedrijfsleven, wetenschap en beleid zich realiseren dat het bijstook- en biofuelbeleid moet worden heroverwogen. Het milieu is met dat dure beleid – 3 miljard euro van Nederland voor bijstook in de komende jaren – niet gediend, de energievoorziening wordt niet geholpen en de overgang naar de biobased economy wordt er mee afgeremd. Het zou goed zijn als de onafhankelijke, en goed gedocumenteerde analyses en diagnoses van wetenschappers beter zouden worden benut en niet blindelings werd vertrouwd op de hoge priesters van het energiebeleid.
