Reden voor mij om eens een paar bloemetjes te plukken en in het weekend te drogen in de garage. Op het werk ben ik daarmee gaan experimenteren. In drie maanden had ik een klein beetje luteïne. Het eerste ei was gelegd.
Inmiddels zijn we samen met de Hanzehogeschool, Hochschule Emden, HLB, 3N Werlte en een aantal akkerbouwers begonnen aan een Tagetes-onderzoek binnen het Nederlands-Duitse INTERREG VA project Bio-Economie Groene Chemie, mede mogelijk gemaakt door de Eems-Dollard Regio (EDR). Dankzij deze subsidie hebben we onder meer 3 hectare aan grootbloemige Afrikaantjes staan, optimaliseren we de extractie en ontwikkelen we een machine om de bloemen te oogsten die de rest van de plant intact laat.
Over de winning van luteïne is al veel gepubliceerd. Maar niemand geeft je het geheim van de kok om die kleurstof efficiënt uit de bloem te krijgen. Daar hebben we dus zelf een methode voor ontwikkeld, die consistente resultaten oplevert. Nu is het de uitdaging om te kijken of we uit die luteïne ook natuurlijke zeaxanthine en astaxanthine kunnen maken. Zeaxanthine is een voedingssupplement dat mogelijk tegen kanker werkzaam is. Met astaxanthine wordt kweekzalm oranje gekleurd.
Beide stoffen worden nu nog chemisch geproduceerd, met een inefficiënte meerstaps-synthese. Dankzij plantaardige luteïne van Nederlandse bodem als grondstof kunnen wij het proces vergroenen en verkorten naar 3-5 stappen. Het grootste deel van de molecuulstructuur is namelijk al opgebouwd door de plant zelf. Wij hoeven maar een paar modificaties door te voeren.
Dat is groene chemie op zijn best; de koppeling van agro aan chemie en tegelijk een duurzame akkerbouw, waarin minder chemische bestrijdingsmiddelen nodig zijn!
