Zoals een deelnemer aan de European Bioplastics Conference in 2016 opmerkte, is het kennisniveau in algemene zin nog steeds onder de maat. “Er zijn zelfs consumenten die denken dat op suiker gebaseerde bioplastics eetbaar zijn”. Ondanks deze onwetendheid onder consumenten, blijkt dat er wel degelijk een vraag vanuit de industrie is naar duurzamere plastics die onze afhankelijkheid van fossiele grondstoffen reduceert. Vervolgens moeten consumenten, de uiteindelijke gebruikers, wel op de hoogte zijn van de (on)mogelijkheden van bioplastics.
Technische informatie is belangrijk, maar niet afdoende. Er moet een connectie – meer een emotionele binding – worden gemaakt met consumenten, waardoor ze uiteindelijk vaker bioplastics of gerecyclede kunststoffen gebruiken. De dubbele standaard is ook een hardnekkig obstakel die producenten van bioplastics moeten nemen, lees de food versus materialendiscussie en het beslag dat bioplastics leggen op land. Er zijn tal van onderzoeken die aantonen dat het landbeslag van bioplastics marginaal is. Het is simpelweg een mythe dat bioplastics een impact hebben op de beschikbaarheid van voedingsmiddelen.
Vreemd genoeg blijft het stil in geval van gangbare plastics, terwijl de gevolgen voor het milieu van olie- en gaswinning evident zijn. De endoflifekwestie van bioplastics is eveneens een twistpunt. Het feit dat sommige bioplastics bio-afbreekbaar zijn, maakt niet dat ze zo maar weggegooid kunnen worden. Papier breekt ook af in de natuur, dat betekent niet het massaal op straat of in de natuur wordt achtergelaten. Er is ook wetgeving om ‘littering’ zo veel mogelijk te voorkomen en systemen om deze materialen op te halen en te recyclen. Het punt is: het ligt niet aan het materiaal zelf, maar de manier waarop wij er met zijn allen mee omgaan.Het is deze dubbele standaard waarmee spelers in de bioplastics value chain mee worstelen. Het gaat niet alleen om prijs en functionaliteiten, maar ook afbreekbaarheid/composteerbaarheid en andere eisen, bijvoorbeeld aan de duurzaamheid van de biomassa. Producenten van gangbare plastics hoeven deze lastige vragen niet te beantwoorden. Een fenomeen dat toch opmerkelijk is in dit tijdsgewricht waarin iedereen de mond vol heeft van duurzaamheid.
