Lees verder
De actieagenda New Earth New Chemistry van de topsector chemie stelt ambities voor de lange termijn: een daarvan is dat in 2050 Nederland wereldwijd bekend staat als hét land van de groene chemie. Er zijn echter nog steeds diverse knelpunten die deze ambities in de weg zitten. Pakt BV Nederland deze kansen of gaan alle opschalingen toch naar het buitenland?
Jan Noordegraaf

Ten eerste, het borgen van de algemeen geaccepteerde End of Life in de Nederlandse situatie. Het KIDV heeft op 23 juni in samenspraak met Holland Bioplastics, de NRK en vele andere partijen een belangrijke stap gezet met het definiëren van een afvalwijzer, gebaseerd op het 7P-nummer, om composteerbare verpakkingen te labellen als uitsluitend bedoeld voor in de groene bak, kunststoffen moeten bij de Plastics Hero en oxo- degradeerbare plastics bij het restafval omdat deze de recycling niet mogen verstoren. Hopelijk komt nu een einde aan de onterechte discussie dat bioplastics de recycling van kunststof zouden verstoren. Immers elke kunststof heeft nu zijn eigen end of life positie.

Ten tweede, een verbod op oxofragmenteerbare additieven. In tegenstelling tot België en Italië is er in Nederland nog geen verbod tegen het gebruik van additieven die op versnelde schaal immers alleen maar meer microplastics maken.

Ten derde, een betere communicatie op gebied van bioplastics. Ook hier heeft de KIDV-studie meer helderheid gebracht, het is nu aan de grootwinkelbedrijven en verpakkers om dit in de praktijk toe te gaan passen. Ook gewenst zijn heldere duurzaamheidscriteria. De aanpak zoals de verpakkingsspecialist Paardekoper van der Windt doet met een gedetailleerde LCA (ondersteund door Natuur & Milieu) zou ook op bioplastics toegepast moeten kunnen worden, maar wel met medewerking van de fabrikanten. Bioplastics hebben ook nog steeds een zet in de rug nodig. Waarom toch geen Green Deal om deze te stimuleren? Breng de knelpunten in kaart en pak ze systematisch aan. Overheden hebben een rol om deze ontwikkeling te stimuleren door duurzamer in te kopen en met het realiseren van pilotprojecten. Op dit punt is helaas te weinig voortgang, omdat inkopers bij de overheden blijven schermen met te weinig aanbod. Er zijn wel degelijk alternatieven: de conventionele plastics.

Fiscalisering is eveneens een overheidsinstrument dat helaas niet wordt ingezet. Hopelijk worden we op Prinsjesdag verrast met een btw-verlaging op bioplastics en gerecyclede kunststoffen.

Tot slot, wil ik nog pleiten – zoals ik vaker heb gedaan – voor het beprijzen van de uitstoot van CO2. Zolang dat niet gebeurt, zal de voortgang achter blijven.