Aan het woord is Laurens Trebes, directeur van Teknow Systems. Het van oorsprong Indiase bedrijf heeft in de Pyrolyseproeftuin Zuid-Nederland in Moerdijk een complete ‘baby’-pyrolyseplant om kunststof reststromen om te zetten naar monomeren, die weer gebruikt kunnen worden om nieuwe plastics van te vervaardigen en een zwaardere fractie om bijvoorbeeld scheepsbrandstof van te maken.
Chemisch recyclen
“De Plastic Heroes zakken bevatten al rond de 70% restplastics waar niks mee is te doen. Neem een vleesverpakking: die bestaat uit een PET tray en een PVC-velletje, een polyethyleen folie en een papieren sticker. En dan zitten er ook nog organische vleesrestjes in. Dat kun je niet recyclen; dat belandt onverbiddelijk bij de ‘rejects’ en dat betekent de verbrandingsoven.”
Trebes onderzocht een twintigtal van deze ‘problematische’ afvalstromen met een negatieve restwaarde, die mechanische recyclers over houden. Hij wil aantonen dat ze wel degelijk chemisch zijn te recyclen door middel van depolymerisatie technologie. Dat levert herbruikbare monomeren op, plus olie, gas en char (kool). “Uit 1.000 kilo gemixt plastic restafval produceert onze machine gemiddeld 600 tot 800 liter olie en 200-400 liter restanten, waarvan de helft gas is en de andere helft kool. Van de olie bestaat minimaal de helft uit een nafta-fractie, waarvan je nieuwe plastics kunt maken. De andere helft is zeer geschikt als zwavelarme bijmeng-diesel voor bijvoorbeeld scheepsbrandstoffen.”
Het gebruik van dergelijke brandstoffen biedt een groot duurzaamheidsvoordeel ten opzichte van fossiele diesel. Terwijl de kostprijs lager is. Hoe dat kan? “We krijgen de feedstock gratis. Beter nog: we krijgen er nu zelfs geld bij. En de fabriek wekt zijn eigen energie op in de vorm van niet-condenseerbare gassen, zoals waterstof, butaan en propaan. Die worden in onze brander gebruikt om warmte op te wekken voor het depolymerisatie-proces.”
Ei van Columbus
Het lijkt het ei van Columbus. Teknow Systems heeft dan ook uitgebreide experimenteerrondes uitgevoerd om diverse feedstocks te testen. Daarbij blijkt dat de technologie in staat is om ook stromen te recyclen waar geen enkel alternatief voor is, zoals tapijten, kunstgrasmatten en zelfs PU-schuim matrassen. “Nu gaan we wat langere testen doen, semi continu, om cross-contaminatie tussen batches te voorkomen en verder achter de komma te kijken. Daarnaast gaan we met andere partners businessmodellen ontwikkelen en vergunningen aanvragen.” Dit gebeurt nu in Nederland België en Denemarken.
Depolymerisatie en chemische recycling zijn in de Nederlandse wet- en regelgeving echter geen bekende termen. “We zijn hier in Moerdijk nu wettelijk ingeschaald als een afvalverbrandingsinstallatie, met alle toeters en bellen die daarbij horen, zoals verplichte dioxine- en furanenmetingen. Totaal overbodig en niet correct, want we verbranden geen plastic, maar LPG gas. De regels moeten uiteraard veranderen, maar om met name politieke redenen gaat dit langzaam.”
Er is wel al Europese regelgeving is op het gebied van het chemisch recyclen van plastics. België, Duitsland, Denemarken, Engeland, Frankrijk, Spanje en zelfs Griekenland hebben die omarmd. In België wordt dan ook al volop geïnvesteerd: dankzij ondersteuning van Capital Investor Solomon Young is recent de financiering rondgekomen voor een nieuwe vestiging in Gent: een installatie die 40.000 kg afvalplastics per dag verwerkt, zo’n 10-12 kton per jaar.
Joint Venture
“We gaan deze installatie zelf in partnership exploiteren. Daarvoor hebben we een joint venture gesloten met leveranciers van plasticstromen. De olie wordt verkocht aan een raffinaderij in de buurt, die hem verder opwerkt naar nafta en scheepsbrandstof. Ook de char wordt in België afgenomen, door een wegenbouwer die het als vulmiddel voor asfalt gaat gebruiken.”
Het steekt Trebes een beetje dat dit in Nederland niet zo makkelijk kan. Zo zou Moerdijk vanwege logistiek, de chemische industrie in de nabijheid en de faciliteiten van de Pyrolyseproeftuin een ideale plek zijn voor een commerciële fabriek. Om te proberen voet aan de grond te krijgen, wil Trebes inzetten op maximale transparantie en gebruik maken van blockchain-technologie om het afval en de eindproducten volledig te tracken en tracen. “Zo kunnen we precies aantonen waar dit plastic vandaan komt, wie het verwerkt en waar het naar toe gaat. Hopelijk worden alle afvalrecyclaars op korte termijn net zo transparant als wij.”
Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met Havenbedrijf Moerdijk.
