Fossiele brandstoffen worden het zwaarst gesubsidieerd in het Groot-Brittannië (€ 12 miljard), waarbij de energiesector de grootste ontvanger is, gevolgd door huisvesting, industrie en transport. Duitsland, Frankrijk en Italië staan op de 2e t/m 4e plaats; zij geven elk meer dan € 6 miljard uit aan subsidies voor kolen, gas en olie. Deze landen besteden echter ook meer uit aan hernieuwbare energie. Dit is niet het geval in het Verenigd Koninkrijk, waar de duurzame energiesubsidies dalen, stelde Community Energy England (CEE) eerder dit jaar.
Opmerkelijk is dat sommige landen in 2016 zelfs méér uitgaven aan fossiele subsidies dan in 2008. Daaronder Frankrijk (van ~€ 5 tot ~€ 8 miljard), Nederland (van ~€1,5 tot ~€2 miljard) en Polen (van ~€0,5 tot ~€1 miljard). Fossiele subsidies in andere EU-landen bleven ongeveer gelijk of daalden licht. België spendeert bijna net zoveel subsidie als Nederland aan fossiele brandstoffen.
Strikter beleid
De Commissie stelt vast dat de subsidies voor fossiele brandstoffen in de EU de afgelopen jaren niet zijn afgenomen, ondanks het Akkoord van Parijs en internationale toezeggingen in het kader van de G20 en de G7. Dit impliceert dat het EU- en nationale beleid op dit gebied mogelijk strikter moet worden om dergelijke subsidies geleidelijk af te bouwen. Volgens de laatst beschikbare internationale vergelijkingen (gegevens uit 2015) liggen subsidies aan fossiele brandstoffen buiten de EU echter zelfs hoger. Subsidies voor aardolieproducten (voornamelijk belastingverlagingen) vertegenwoordigen het grootste aandeel in fossiele brandstoffen.
De fossiele sector genereert anderzijds ook inkomsten. In 2016 bedroegen de door de EU-lidstaten geïnde energieheffingen € 280 miljard, gemiddeld 4,7% van de totale belastinginkomsten. Accijnzen (waarvan meer dan 80% afkomstig is van olieproducten) vormen het grootste deel van de energiebelastingen.
