Het klinkt goed, maar de werkelijkheid is weerbarstig. Ik heb ervaren dat zuivere biocascadering een opvolging van scheidingsstappen vereist die in de praktijk moeilijk te realiseren is. Dit komt doordat voor de winning van verschillende biologische inhoudsstoffen vaak totaal verschillende scheidingsprincipes nodig zijn, die elkaar kunnen uitsluiten, dan wel de kwaliteit of economie van volgende biocascadestappen negatief beïnvloeden. Dit in tegenstelling tot aardolieraffinage, waar aardolie volgens één scheidingsprincipe, gefractioneerde destillatie, in al haar componenten te ontleden is. Als we biomassa tegen een redelijke kostprijs en zo volledig mogelijk willen benutten, ligt het mijns inziens meer voor de hand om niet bovenaan, maar midden in de waardepiramide te beginnen: eerst zo economisch mogelijk bulk inhoudsstoffen als koolhydraten, eiwitten, oliën etc. winnen, zodat een levensvatbare business case ontstaat. Vervolgens de reststromen voor winning van andere interessante componenten of energiewinning inzetten.
Het eerst winnen van specialty inhoudsstoffen voor cosmetica, farma etc. uit biomassa vereist vaak dermate geavanceerde en dure scheidingstechnologie dat dit het beste als een aparte business case beoordeeld kan worden.
