Kijkend naar biopolymeren, constateert Van Kasteren dat er een integrale aanpak van de materiaaltransitie noodzakelijk is. Het is niet voldoende om te eisen dat dat polymeren een biobased oorsprong moeten hebben. Bioplastics kennen weliswaar een lagere CO2-footprint dan fossiele kunststoffen, maar als ze in het milieu terecht komen, dragen ze net zo goed bij aan de plastic soup. Daarom is er ook behoefte standaardisering van de afbreekbaarheid van de materialen en onder welke omstandigheden. Dat zou kunnen worden geborgd met het nieuwe keurmerk plasticsoupfree.
Opvoeren kenniscirculatie
Het is hoogst noodzakelijk om belemmeringen weg te nemen voor de materiaaltransitie, zegt Van Kasteren verder. ‘Dit kan via het opvoeren van de kenniscirculatie binnen de sector, het aantonen van de mogelijkheden, het leren er mee om te gaan en het laten zien van voorbeelden. Wij zijn daar als CoE BBE al jaren mee bezig via toegepast onderzoek en het Biopolymeer Applicatie Centrum (BAC). Eindelijk lijkt de tijd rijp om de transitie daadwerkelijk vorm te geven.’
