Lees verder
Circulariteit, recycling, biobased en afbreekbare plastics; het zijn in veel huishoudens inmiddels bekende begrippen. Toch staan de voorraadloodsen van recyclebedrijven vol, belandt afbreekbaar plastic in de verbrandingsoven en gaat de kunststofindustrie rustig door met plastic maken uit aardolie. Wat is er aan de hand?
Pierre Gielen

Er wordt veel meer plastic dan normaal ingezameld in deze tijden van corona, nu veel mensen thuiswerken. We hebben dus voldoende grondstof, maar de afzet stokt”, zegt Fons Potters van de Vereniging Afvalbedrijven. “Dat komt doordat de olieprijzen extreem laag zijn. Recyclaat moet daarmee concurreren. Bovendien hebben veel bedrijven het moeilijk door de coronacrisis. Zij zijn minder genegen om te investeren in de omschakeling naar productie met gerecyclede grondstoffen.”

Ondanks alle oproepen en uitgesproken ambities van de afgelopen maanden om groener en gezonder uit de crisis te komen, gaat het economisch herstel momenteel dan ook niet echt gepaard met bijzonder veel oog voor duurzaamheid.

Boost

Potters richt zijn hoop nu op de Europese Green Deal. “Die bevat goede stimulansen, zoals de verplichting dat er een bepaald minimumpercentage aan recyclaat in producten wordt gebruikt. Daar zou de markt voor gerecyclede plastics flink door aantrekken.” Wachten op Europa is echter geen optie: “Wat ons betreft is er nationaal ook al veel te regelen. Zo kun je producten met gerecyclede content stimuleren met een lagere of zelfs géén BTW. Met dergelijke prijsprikkels kun je de markt echt een boost geven. Want zo eenvoudig is het: als een product van gerecycled plastic iets goedkoper is dan een van aardolie, is de keuze van de producent snel gemaakt.”

Consumenten hebben daar vreemd genoeg nauwelijks invloed op. Zij recyclen dan ook niks, al wordt dat in de volksmond wel eens zo genoemd. Ze zamelen afval in, sorteren het en doen dat niet altijd effectief. “Mensen gooien van alles in de Plastic Heroes zak wat er niet in hoort. Daardoor verdwijnt echter ook veel te veel naar de verbrandingsoven.”

Geen meerwaarde

“Een probleem apart zijn de biologisch afbreekbare plastics die in de GFT-container worden gegooid. Die hebben geen enkele waarde voor de circulaire economie. Ze worden aan de composteringslijn eruit gevist en naar de verbrandingsoven gestuurd, omdat niet te zien is om wat voor plastic het gaat. Bovendien breken ze meestal slecht af. En als ze al afbreken, blijven er geen componenten met een biologische functie achter. Daarom zien wij liever goed recyclebare plastics die uit biogrondstoffen zijn gemaakt, bijvoorbeeld bio-PET. Dat heeft meerwaarde en is veel duurzamer dan afbreekbare plastics die de consument in de verkeerde bak gooit.”

Om de circulaire economie een succes te maken, zal de beschikbaarheid van hoogwaardig recyclaat nu echter ook moeten worden beantwoord met de stimulansen en de wil om het toe te passen.

Beeld: Vereniging Afvalbedrijven