Het onderzoek wordt uitgevoerd door de Universiteit van Vermont, Tufts University en het Wyss Institute for Biologically Inspired Engineering van Harvard University. Na kikkercellen in klompjes bij elkaar te brengen, vormden zich binnen vijf dagen bolletjes die zich met behulp van haartjes konden voortbewegen. De xenobots werkten samen in een zwerm die andere losse cellen in het schaaltje bij elkaar duwde, waaruit nieuwe bots ontstonden. Het meest effectief waren C-vormige ‘Pacman’-achtige xenobots.
Deze manier van voortplanten is volgens evolutionair ingenieur Josh Bongard ‘een tot nog toe onbekende manier waarop leven zichzelf kan repliceren.’ De methode is overigens niet erg toekomstbestendig. Iedere volgende generatie is net iets kleiner dan de ouders. Na enkele generaties sterven de xenobots uit.
Beeld: Douglas Blackiston and Sam Kriegman/Wyss Institute
